Baha Sadık Akıner’in Kaleminden;” Bugün Pazar! Gün Nazım Dostlar”

Zordur Nâzım’ı anlamak!.

Bile isteye derinlerinde boğulmak…

Ben anlamaya çalışanlardan, çabalayanlardanım…

Oku oku bitmeyen;

Şiir’leri ve hikâyesiyle,

Mavi gözlü bir dünya devi, Nâzım…

Yakın dostu Vâlâ Nureddin’in dediği gibi:

“Bir Nâzım geçti bu dünyadan…”

Bir Nâzım geçti bu coğrafyadan dostlar…

Nâzım’ın Şiir’ini anlamak,

Ya da üstüne konuşmak için, 

O’nun gerçek yaşamını da bilmek gerekir…

Şiir’inin esin kaynakları, kendi yaşadıklarıdır.

Yaşamı ile Şiir’i iç içedir Usta’nın…

Yurtsever, hümanist, komünist ve hep kara sevdalıdır Nâzım…

Davâsına, toprağına ve kadınlarına Aşk’la;

İnandıklarına, sevdiklerine hep coşkuyla bağlanmıştır… 

Buna; 

Hasret çektiği oğlunun adını verdiği,

Kuşu Memo da dâhildir…

Yıllarca süren hapislik;

Üstelik son derece haksız ve hukukun çiğnendiği bu hapislik,

O’nun sağlığını ciddi bir şekilde bozmuştur… 

Şiir’lerinde ve mektuplarında da yer alan; 

Bacağının siyatik ağrısı, 

Karaciğeri, 

Midesi ama en önemlisi kalbinin “infakt”ı!…

*****

3 Haziran 1963’te,

Moskova’da,

Kâlp krizi geçirerek yaşama gözlerini kapar Usta…

Kâlp krizi geçirip ölür ama 

Kâlbinin yetmezliği sadece fiziksel değildir…

Her şair gibi;

Hassas kalpler durağında,

Sızı’m sızı’m sızlayan yüreğiyle, 

İnce hastalığa yakalanmıştır Usta…

Aşırı duygusaldır…

“Sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım.

Şu kadarcık haset etmedim Şarlo’ya bile.

Aldattım kadınlarımı,

Konuşmadım arkasından dostlarımın…”

diyecek kadar kıskançtır kadınlarına

ve aldatacak kadar da coşkuludur yüreği her daim…

Sıra dışıdır;

Sevgi’yi sever,

Aşk’a âşıktır…

Dürüsttür,

Dostluklara önem verir…

Kalbi üçe bölünmüştür âdeta:

“İnsanlık meselesi…”, 

“Vatanı ile partisi…” 

ve “Aşk’ı, Aşk’ları”;

Yâni kadınları,

Hayatının Özne’leri…

*****

Diğerleri zaten tektir de,

Kadınları benim bildiğim 12 tanedir…

Yani bildiğim,

Belki çok daha fazlasıdır.

Bilirsiniz Usta, çapkındır…

Usta’nın kadınlarından biri de, Vera…

Dün de yazmıştık hakkında…

En son Aşk’ı olduğu için de,

“Aldatamadığı tek kadın” derler adına…

Bugün de devam ediyoruz!

Usta’nın Vera’ya yazdığı Şiir’lerden biri daha:

VERA’NIN UYKUDAN UYANIŞI

“Uyandın gülüm!.

İskemleler uyandı.

Köşeden köşeye koşuştular…

Masa da öyle…

Doğrulup oturdu kilim.

Nakışları açıldı, katmer katmer…

Ayna, seher vakti gölü gibi uyandı.

Açtı kocaman mavi gözlerini pencereler…

Uyandı balkon.

Toparladı bacaklarını, boşluktan…

Tüttü karşı damda bacalar.

Kaldırımlar, akasyalar ötüştü…

Bulut uyandı.

Attı göğsündeki yıldızı odamıza…

Evin içinde, dışında uyandı aydınlık.

Doldu saçlarına senin;

Dolandı çıplak beline, ak ayaklarına…”

*****

Böyle bir coşku!.

Böyle bir Aşk!…

Bugün Pazar!.

Bugün Usta’yı ilk defa güneşe çıkardılar…

Gün, yine Nâzım dostlar!.

Bugün de kalemim “Nâzım ve Vera” için damlar…

Gün, Sevgi.

Gün, paylaşım…

Gün, gerekirse kavga;

Hakka, haksızlığa, ekmeğe, aşa…

Gün, Aşk.

Gün, meşk.

Gün, neşe…